Το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων που έχουν ανάγκη μακροχρόνιας φροντίδας - κυρίως σε μεγάλα ιδρύματα - για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων που πάσχουν από ψυχικές αρρώστιες και αναπηρίες, ανάγκασε την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.) αλλά και άλλους φορείς να επαναξιολογήσουν τον τρόπο και το σύστημα παροχής ψυχιατρικών υπηρεσιών.
Η ομοφωνία των ειδικών για την ψυχική υγιεινή στα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά είναι σαφής. Οι υπηρεσίες ψυχικής υγιεινής για ειδικές κοινότητες ή πληθυσμούς πρέπει να ολοκληρωθούν και να συντονιστούν στο σχεδίασμά και στη διοίκηση. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία πρέπει σταθερά να μειωθούν σε μέγεθος και σε κυριαρχία και το κύριο βάρος της δουλειάς να μετακινηθεί στην ίδια την κοινότητα. Η εναλλακτική νοσοκομειακή θεραπεία πρέπει να παρέχεται σε γενικά νοσοκομεία, η φροντίδα στο σπίτι πρέπει να είναι κοντά στον πληθυσμό που υπηρετεί,οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες και η καθημερινή φροντίδα πρέπει να παρέχονται εκεί όπου οι ανάγκες του ασθενή μπορούν ν’ αντιμετωπίζονται χωρίς εισαγωγή στα ψυχιατρεία.