Πάντα πίστευα και πιστεύω πως οι καλύτεροι πρεσβευτές στα θέματα των αναπήρων είναι οι ίδιοι οι ανάπηροι. Εκφράζοντας τις απόψεις μου, ξέρω πως απευθύνομαι σε ανθρώπους, που μακροχρόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να βοηθήσουν κάποιον άλλον, τον ανάπηρο, μπορεί μαζί και τον γονιό του... Αυτή, την άλλη πλευρά θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω, όσο μου το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου πια... Και χωρίς πάντα να το θέλω, θα σκέπτομαι πως απευθύνομαι σε "θεραπευτές”. Είναι δύσκολο να αναφέρεσαι σ’ ένα θέμα, που για σένα έχει τον πολύ προσωπικό του χαρακτήρα... Και γίνεται περισσότερο επώδυνο να μιλάς γι' αυτά τα θέματα, όταν σαν ενήλικος πια, με την αναπηρία σου πάντα, έχεις κατασταλάξει στη δική σου κοσμοθεωρία για την ζωή, και τους ανθρώπους... Για τη δική σου ζωή, τουλάχιστον, συμβιβασμένη με τις σοβαρές ή ελαφρές κινητικές σου δυσκολίες... Ελπίζω να μπορέσω να εκφράσω εμπειρίες, σκέψεις και να κάμω προτάσεις, προστατεύοντας και προφυλάσσοντας τον εαυτό μου από χώρους, χρόνους και ανθρώπους. Πέρασα ένα μεγάλο κομμάτι ζωής για να καταλάβω πως η δική μου αναπηρία δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Η οποιαδήποτε αναπηρία, σωματική, ψυχική, πνευματική, που έχει κάποιο άτομο, ήταν, είναι και θα είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Όσο κι αν έχω αναπτυχθεί ψυχικά, πνευματικά, θα παραμένω για σας, και για τον υπόλοιπο κόσμο, το άτομο με την αναπηρία. Διότι, οι δικές σας αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο, δεν σας επιτρέπουν να με δείτε και αλλιώς... Η αναπηρία μου και βέβαια είναι μια πραγματική κατάσταση, προερχόμενη και από φυσικά αίτια...