Στην εργασία που ακολουθεί επιχειρείται μια προσέγγιση στο ζήτημα των θεσμών και των προγραμμάτων που υπάρχουν στη χώρα μας με σκοπό την κοινωνική προστασία του παιδιού.
Αρχικά παρουσιάζεται το γενικό πλαίσιο των αρχών που πρέπει να διέπουν την παιδική προστασία, σύμφωνα με τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του παιδιού, και τονίζονται οι κοινωνικές διαστάσεις του θέματος.
Ακολούθως, επιχειρείται μια διερεύνηση των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην Ελλάδα σε τρεις βασικούς τομείς της παιδικής προστασίας: α) Στη μέριμνα για τα απροστάτευτα παιδιά, β) Στην προστασία των παιδιών εργαζόμενων μητέρων και γ) στην προστασία παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Περιγράφονται τα προγράμματα που λειτουργούν και επισημαίνονται οι ποσοτικές, ποιοτικές και οργανωτικές τους ανεπάρκειες. Διαπιστώνεται ότι οι θεσμοί της κοινωνικής προστασίας του παιδιού είναι στη χώρα μας ανεπτυγμένοι σε χαμηλό βαθμό και αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα.
Η κρατική μέριμνα είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με τις ανάγκες και ένα σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων προέρχεται κύρια από τη φιλανθρωπική πρωτοβουλία.