Δεν είναι πρόθεση μου να εξετάσω το θέμα των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων καθώς και της παραβίασής τους από νομική ή συνταγματική σκοπιά. Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για μια νομική τεκμηρίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ως γνωστόν είναι μια από τις περισσότερο αμφισβητούμενες νομικές έννοιες. Υπάρχει βέβαια η γνωστή τριμερής ταξινόμηση: ατομικό δικαίωμα - πολιτικό δικαίωμα - κοινωνικό δικαίωμα. Τα δύο τελευταία περιλαμβάνουν την αξίωση μιας ενεργητικής συμμετοχής στα κοινά και μιας ωφέλιμης "παροχής" προς το άτομο. Πέραν όμως από τις συστηματικές αυτές ταξινομήσεις είναι γεγονός, οτι οι τρεις κατηγορίες αλληλοκαλύπτονται και ενώνονται έχοντας κοινό άξονα την προσωπικότητα του ανθρώπου που ζει στη σημερινή πλουραλιστική κοινωνία.

Στα διάφορα συνταγματικά κείμενα τα κοινωνικά δικαιώματα αναφέρονται με διάφορες ονομασίες π.χ. "κοινωνικές σχέσεις" ή "πολιτιστικά και κοινωνικά δικαιώματα". Όπως αναφέρει ο Γ.Κ. Βλάχος, αυτές οι ονομασίες "υπογραμμίζουν το γεγονός ότι δεν πρόκειται για μονομερείς υλικές "παροχές" του κράτους, αλλά για κοινωνικές και πολιτιστικές δομές που περιβάλλουν το κράτος από παντού και προσφέρουν μια νέα αρχιτεκτονική βάση στο όλο κοινωνικό οικοδόμημα" (σελ.110). Περισσότερα για τη συστηματοποίηση και ταξινόμηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και για τα κατά παράδοση προστατευόμενα δικαιώματα βλ. Γ.Κ. Βλάχου "Κοινωνιολογία των δικαιωμάτων του ανθρώπου", σελ. 108-130 και Α.Σβώλου - Γ.Βλάχου "Το Σύνταγμα της Ελλάδος".(Η κρίση της ελευθερίας και ο πολλαπλασιασμός των ατομικών δικαιωμάτων) ΑΊ, σελ. 170 επ. Επίσης βλ. Γ.Λεβέντη "Τα κοινωνικά δικαιώματα του Πολίτη" Σύνταγμα, σελ. 121 επ.