Αγαπητοί αναγνώστες, Τι σημαίνει «ποιότητα ζωής»; Πως μπορούμε να την ορίσουμε, να τη μετρήσουμε και να τη Βελτιώσουμε, ειδικά για τις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες; Το θέμα αυτό αποτελεί κατά την τελευταία εικοσαετία σημαντικό στόχο ενός όλο και αυξανόμενου αριθμού επιστημόνων και ερευνητών. Στο θέμα αυτό αναφέρονται είτε άμεσα είτε έμμεσα τα κείμενα του πρώτου τεύχους της Κοινωνικής Εργασίας για τη νέα χρονιά. Ο κοινωνικός λειτουργός Σταύρος Φράγκος και ο επίκουρος καθηγητής Παναγιώτης Αντωνίου στο άρθρο τους: (α) παρουσιάζουν εκτενή Βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με την έννοια της «ποιότητας ζωής» και τις αντικειμενικές και υποκειμενικές της παραμέτρους, και (6) καταγράφουν, μέσω ερευνητικής διαδικασίας, τα στοιχεία της ποιότητας ζωής και της συμμετοχής σε δραστηριότητες αναψυχής τριών ευάλωτων κοινωνικά ομάδων στην περιοχή της Θράκης: ατόμων με ειδικές ανάγκες, μουσουλμάνων και παλλινοστούντων. Το κείμενο συμπληρώνεται με συμπεράσματα και προτάσεις για τη Βελτίωση της ποιότητας ζωής των συγκεκριμένων πληθυσμών.

ην προώθηση του εθελοντισμού στο δίκτυο παροχής υπηρεσιών σε ασθενείς με νόσο Alzheimer ή άλλου τύπου άνοια και στους φροντιστές των ασθενών, αναπτύσσουν στο άρθρο τους ο κοινωνικός λειτουργός Ανδρέας Σόλιας και ο νευρολόγος ψυχίατρος Νικόλαος Δέγλερης. Τα στοιχεία που παραθέτουν Βασίζονται στην εμπειρία τους από σχετικά προγράμματα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των φροντιστών, καθώς και εκπαίδευσης εθελοντών και επαγγελματιών πρόνοιας στον τομέα των ασθενών αυτών, στα πλαίσια συνεργασίας του Περιφερειακού Τμήματος Πειραιώς του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του Ιατρείου Μνήμης και Άνοιας του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Πειραιά. Και σε αυτό το άρθρο οι προτάσεις στοχεύουν στη Βελτίωση της ποιότητας ζωής αφ' ενός των ασθενών με Alzheimer και των ατόμων του περιβάλλοντος τους, και αφ' ετέρου των ατόμων της τρίτης ηλικίας γενικώς, μέσω της κινητοποίησής τους για εθελοντική προσφορά.

Οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι της ποιότητας ζωής των νεφροπαθών και η προσέγγιση της Κοινωνικής Εργασίας είναι το θέμα του κοινωνικού λειτουργού Βασίλη Καραγκούνη. Ο συγγραφέας εστιάζει στις ψυχοκοινωνικές και πρακτικές ανάγκες των νεφροπαθών, ειδικότερα στο τελικό στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας, και εξετάζει πώς ο κοινωνικός λειτουργός, ως μέλος της διεπιστημονικής ομάδας, μπορεί να Βοηθήσει τον ασθενή και το περιβάλλον του να αντιμετωπίσουν και να προσαρμοσθούν στη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί βελτιώνοντας κατά το δυνατόν την ποιότητα της ζωής τους. H ειδική παιδαγωγός Θάλεια Χατζηγιάννογλου και η επίκουρη καθηγήτρια κλινικής ψυχολογίας Αγγελική Γενά παρουσιάζουν στο κείμενο τους, με συνοπτικότητα και σαφήνεια, μια βιβλιογραφική ανασκόπηση μελετών και ερευνών σχετικά με τις αντιδράσεις του πατέρα προς το παιδί του με ιδιαίτερες ανάγκες, καθώς και συγκριτικά στοιχεία μεταξύ των γονεϊκών αντιδράσεων προς το παιδί Οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι η ενεργός συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού με ιδιαίτερες ανάγκες συμβάλλει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του παιδιού και της οικογένειας. Επομένως, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, για την επιτυχή υλοποίηση οποιουδήποτε προγράμματος παρέμβασης, θα πρέπει να επιδιώκεται η συμμετοχή του πατέρα. H Συντακτική Επιτροπή