Αγαπητοί αναγνώστες, Η Τέχνη και οι διάφορες μορφές της στην υπηρεσία της Κοινωνικής Εργασίας, της Ψυχοθεραπείας, της Συμβουλευτικής. Η δημιουργική δραστηριότητα ως βασική μέθοδος διερεύνησης συναισθημάτων, ενδυνάμωσης και ανάπτυξης του εαυτού, επίλυσης προβλημάτων, ή ως επικουρικό εργαλείο διάγνωσης και θεραπείας. Αυτά τα θέματα πραγματεύονται τα άρθρα του παρόντος τεύχους (τ. 137/2020) της Κοινωνικής Εργασίας. Το άρθρο της κοινωνικής λειτουργού Μαρίας Παναγιωτίδου μάς εισαγάγει στη θεωρία και πρακτική της εκφραστικής θεραπείας μέσω τεχνών και στην εφαρμογή της στην Κοινωνική Εργασία. Η συγγραφέας παραθέτει σύντομη ιστορική αναδρομή στο θέμα...

Το παρόν άρθρο αναφέρεται στην εκφραστική θεραπεία μέσω τεχνών και στο συνδυασμό της Κοινωνικής Εργασίας με τις εκφραστικές τέχνες. Αρχικά, μέσα από τους ορισμούς, την ιστορική αναδρομή και τα βασικά μοντέλα της «προσωποκεντρικής εκφραστικής θεραπείας μέσω τεχνών» και της «κλινικής εκφραστικής θεραπείας μέσω τεχνών», προσεγγίζουμε το συγκεκριμένο θέμα. Εν συνεχεία, γίνεται αναφορά στη χρήση των εκφραστικών τεχνών  στις μεθόδους της Κοινωνικής Εργασίας (κοινωνική εργασία με άτομο, κοινωνική εργασία με ομάδα, κοινωνική εργασία με οικογένεια, κοινωνική εργασία με κοινότητα) η οποία πλαισιώνεται με παραδείγματα. 

Η μουσική αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής και συχνά έχει θεραπευτική και ανακουφιστική λειτουργία σε ενηλίκους και παιδιά. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα αυξανόμενο διεπιστημονικό ενδιαφέρον για τη σχέση ανάμεσα στη μουσική, τα συναισθήματα και την πρόσδεση με τους άλλους. Επιχειρήθηκε ο σχεδιασμός και η υλοποίηση προγράμματος μουσικοκινητικής παρέμβασης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας 2,5-4,5 ετών, που διαβιούν σε δομές παιδικής φιλοξενίας. Η παρέμβαση υλοποιήθηκε για εννιά μήνες σε εβδομαδιαία βάση και συμμετείχαν 6 παιδιά. 

Ο Φιλοκτήτης είναι στην ηλικία των εννέα ετών και ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου αντιμετωπίζει έντονες δυσκολίες προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον και επιθετικότητας με τους συμμαθητές του· γεγονός που φέρνει συνεχή αδιέξοδα στην οικογένεια και στις σχέσεις μεταξύ τους. Αν και γίνονται πολλές προσπάθειες από τους γονείς να κατανοηθεί και να επιλυθεί το πρόβλημα με διάλογο, με τιμωρίες και σε ελάχιστες των περιπτώσεων με βία, αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Οι δάσκαλοι παροτρύνουν την οικογένεια να αξιολογηθεί το παιδί από το Κ.Ε.Σ.Υ της περιοχής τους, πράγμα που, λόγω των μεγάλων αδιεξόδων, πραγματοποιείται.