Ο Φιλοκτήτης είναι στην ηλικία των εννέα ετών και ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου αντιμετωπίζει έντονες δυσκολίες προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον και επιθετικότητας με τους συμμαθητές του· γεγονός που φέρνει συνεχή αδιέξοδα στην οικογένεια και στις σχέσεις μεταξύ τους. Αν και γίνονται πολλές προσπάθειες από τους γονείς να κατανοηθεί και να επιλυθεί το πρόβλημα με διάλογο, με τιμωρίες και σε ελάχιστες των περιπτώσεων με βία, αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Οι δάσκαλοι παροτρύνουν την οικογένεια να αξιολογηθεί το παιδί από το Κ.Ε.Σ.Υ της περιοχής τους, πράγμα που, λόγω των μεγάλων αδιεξόδων, πραγματοποιείται. Τα αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης αποτύπωσαν ένα παιδί χαρισματικό και σε αυτό αποδόθηκαν και οι δυσκολίες του. Αν και δόθηκαν σε δασκάλους και τους γονείς κάποιες σχετικές οδηγίες παρέμβασης και μεσολάβησαν 2 χρόνια περίπου μετά τη διάγνωση, το παιδί συνέχισε να αποτελεί “πρόβλημα” για όλους. Τελικά στράφηκαν σε παιδοψυχιατρική εκτίμηση, η οποία κατέδειξε διαταραχή ελλειμματικής προσοχής & υπερκινητικότητας. Αποφάσισαν τότε οι γονείς να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ψυχαναλυτή. Ο Φιλοκτήτης ήδη από την πρώτη συνάντησή του με τον αναλυτή αναδεικνύει τη θέση του στις ασυνείδητες επιθυμίες των γονέων. Αποτυπώνει έντονα στα ιχνογραφήματά του μια θεμελιώδη φαντασίωση ικανοποίησης της επιθυμίας της μητέρας από την πλευρά του ερωτικού συντρόφου και του πατέρα από την πλευρά του χαρισματικού αντικειμένου. Το παιδί έρχεται εδώ να συναντήσει την ασυνείδητη επιθυμία αυτής της οικογένειας και να απαντήσει μέσα από τα συμπτώματά του. Συμπτώματα που εγγράφονται στους καταλόγους των ψυχοδιαγνωστικών εγχειριδίων ως Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής & Υπερκινητικότητας ή Χαρισματικό παιδί.