Αγαπητοί αναγνώστες, Η ολιστική προσέγγιση των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων και η κριτική Κοινωνική Εργασία, που μεταθέτει την έμφαση από το ατομοκεντρικό και ιατρικοποιημένο μοντέλο διάγνωσης και αντιμετώπισης στη θεσμική και κοινωνική πολιτική και πρακτική είναι στο επίκεντρο των δύο πρώτων άρθρων του παρόντος τεύχους (τ. 143/2021) της Κοινωνικής Εργασίας. Ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας Θεολόγος Χατζηπέμου και η καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας Ιωάννα Μπίμπου-Νάκου αναπτύσσουν στο άρθρο τους τους άξονες της διεπαγγελματικής συνεργασίας ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και εκπαιδευτικών στο σχολικό πλαίσιο προς όφελος των μαθητών...

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που περιγράφουμε τη συμπεριφορά των παιδιών και των νέων. Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο δυτικός κόσμος εντείνει το ενδιαφέρον του για την ευημερία των παιδιών στα σχολεία και αναθέτει στους εκπαιδευτικούς σημαντική ευθύνη για τη διασφάλισή της (Isaksson & Larsson, 2017). Αντίστοιχα, η αποδυνάμωση των συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας από τη δεκαετία του 1970,  παράλληλα με την αυξανόμενη γραφειοκρατικοποίηση της Κοινωνικής Εργασίας, συμβαδίζουν με τον σφικτό τους εναγκαλισμό με νεοφιλελεύθερες αξίες στα συστήματα κοινωνικής πολιτικής και υπηρεσιών ψυχικής υγείας (Parton, 2019)...

Η εν λόγω  μελέτη παρουσιάζει αναλυτικά τα κυριότερα θεωρητικά μοντέλα προσέγγισης της αναπηρίας,  την κριτική που έχουν δεχθεί, καθώς και τις  προτάσεις για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό τους. Αναδεικνύει τη συμβολή του αναπηρικού κινήματος και της Κοινωνικής Εργασίας στη διαδικασία εξέλιξης της αντίληψης της αναπηρίας από μια  «ανωμαλία» και απόκλιση από το «φυσιολογικό» σε μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας  και από μια ατομική/ιδιωτική υπόθεση σε ένα δημόσιο «πρόβλημα» που πρέπει να αντιμετωπίσει συνολικά η κοινωνία.....

Οι κοινωνικοί λειτουργοί κλήθηκαν την τελευταία δεκαετία να σηκώσουν ένα μεγάλο βάρος εξαιτίας των κοινωνικών δυσκολιών που δημιούργησαν οι πρωτόγνωρες συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να διερευνηθεί το άγχος που βιώνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί ως αποτέλεσμα του αυξημένου φόρτου εργασίας που επέβαλλε αυτή η νέα κοινωνική πραγματικότητα. Η μεθοδολογία της συγκεκριμένης έρευνας είχε ποσοτικό χαρακτήρα, με βασικά ερευνητικά εργαλεία την κλίμακα Spielberger State-Trait Anxiety Scale (STAI) για την εκτίμηση του άγχους και ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο μελετούσε το κατά πόσον επηρέασε η οικονομική κρίση τους κοινωνικούς λειτουργούς...