ΠερίληψηΣτα πλαίσια της παρούσας ανασκόπησης επιχειρείται να δοθεί μια συνοπτική εικόνα του φαινομένου της βίας στους χώρους παροχής υπηρεσιών σε παιδιά με αναπηρία. Τα υπάρχοντα εμπειρικά δεδομένα αναφορικά με την επίπτωση και τον επιπολασμό της κακοποίησης-παραμέλησης σε παιδιά με αναπηρία εμπίπτουν σε περιορισμούς που έχουν να κάνουν με ζητήματα έλλειψης ευρέως...

Η μεθοδολογία Delphi (Δελφική Μέθοδος) αποτελεί μια ποιοτική προσέγγιση που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί όταν υπάρχει παντελής έλλειψη στοιχείων για το υπό έρευνα ζήτημα. Η συγκεκριμένη μεθοδολογία αποσκοπεί στην επίτευξη ενεργούς σύγκλισης μεταξύ των μελών μιας επιτροπής εμπειρογνωμόνων, ενώ η ιδιαιτερότητα της συνίσταται στο ότι η διαδικασία συνεργασίας με τους εμπειρογνώμονες διεξάγεται σε διαδοχικές φάσεις (τρεις ή περισσότερες) και απαιτεί επιβεβαίωση ή αναθεώρηση των απόψεών τους, θέτοντας υπ όψη τους τα δεδομένα που αφορούν στη γνώμη όλων των μελών της επιτροπής. Στο πεδίο της βίας κατά των παιδιών, κεντρικό εγχείρημα της απόπειρας αποτίμησης των αναγκών αλλά και της βελτίωσης του επιπέδου τεχνογνωσίας και παρεχόμενων υπηρεσιών, αποτελεί η δημιουργία ανάπτυξης «κοινού λόγου» μεταξύ των εμπλεκομένων επαγγελματιών. Ακόμα περισσότερο, η υλοποίηση των σχετικών παρεμβάσεων, στοχεύει όχι μόνο σε πληθυσμούς με μεγάλο βαθμό κοινωνικής παθολογίας, αλλά στον ευρύτερο πληθυσμό με βάση μία πολιτική ανασύνθεσης στρατηγικών πρόληψης και αντιμετώπισης, αποβλέποντας ταυτόχρονα στη βιωσιμότητα των συστημάτων έρευνας και κοινωνικού σχεδιασμού. Με αυτήν την έννοια η μεθοδολογία Delphi μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για την έρευνα, αλλά και τον σχεδίασμά και την υλοποίηση παρεμβάσεων υγείας και πρόνοιας στον ευαίσθητο τομέα της παιδικής προστασίας.  

Στην παρούσα έρευνα εξετάζονται οι μακροχρόνιες επιπτώσεις της ιδρυματικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία στον ενήλικο πληθυσμό. Ταυτόχρονα διερευνώνται οι στάσεις και οι αντιλήψεις  λειτουργών του χώρου της Δικαιοσύνης και επαγγελματιών στον χώρο της Παιδικής Προστασίας και Ψυχικής Υγείας σχετικά με το φαινόμενο της ιδρυματικής κακοποίησης των παιδιών και της ιδρυματοποίησης γενικότερα. Η έρευνα αποτελεί μέρος του προγράμματος SASCA (Support  to  Adult  Survivors of Child Abuse in Institutional Settings) χρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα REC της Γενικής Διεύθυνσης Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο οποίο συμμετείχαν φορείς από άλλες 3 χώρες (Ιταλία, Ιρλανδία, Ρουμανία). 

Το ζήτημα επαναπροσδιορισμού της λειτουργίας των ιδρυμάτων κλειστής προστασίας για παιδιά ηλικίας 0-18 ετών Βρίσκεται στο προσκήνιο της επιστημονικής κοινότητας τα τελευταία 40 χρόνια, Βασισμένο σε ένα μείγμα θεωρητικής, εμπειρικής και ερευνητικής τεκμηρίωσης που οδηγεί στις μέρες μας στην κατασκευή όχι μόνο μιας επιστημολογικής αλλά και ηθικής στάσης απέναντι & αυτό. Ως γνωστόν, το πρόβλημα της διαχείρισης των παιδιών, όταν οι συνθήκες αποκλίνουν των τυπικών, είναι πολύ παλαιό.

Η μουσική αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής και συχνά έχει θεραπευτική και ανακουφιστική λειτουργία σε ενηλίκους και παιδιά. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα αυξανόμενο διεπιστημονικό ενδιαφέρον για τη σχέση ανάμεσα στη μουσική, τα συναισθήματα και την πρόσδεση με τους άλλους. Επιχειρήθηκε ο σχεδιασμός και η υλοποίηση προγράμματος μουσικοκινητικής παρέμβασης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας 2,5-4,5 ετών, που διαβιούν σε δομές παιδικής φιλοξενίας. Η παρέμβαση υλοποιήθηκε για εννιά μήνες σε εβδομαδιαία βάση και συμμετείχαν 6 παιδιά.