Το παρόν άρθρο είναι μια σύντομη ανασκόπηση της έννοιας του αυτοστιγματισμού στην ψυχική ασθένεια που στοχεύει στη θεωρητική της πλαισίωση και τη συζήτηση των ευρημάτων της σχετικής βιβλιογραφίας για τα διαφορετικά είδη και τις διαφορετικές πηγές των στιγματιστικών εμπειριών που βιώνουν τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις, είτε με τρόπο απροκάλυπτο, είτε με έμμεσο τρόπο. Το κοινωνικό στίγμα περιγράφει τις ευρύτερες πεποιθήσεις μιας κοινωνίας για τη φύση και την προέλευση της ψυχικής διαταραχής, οι οποίες τη συνδέουν με την υποτιθέμενη βίαιη και απρόβλεπτη συμπεριφορά που προκαλεί το φόβο και την επιθυμία για κοινωνική απόσταση. Η σχιζοφρένεια είναι η ψυχική διαταραχή, η οποία σε σύγκριση με άλλες ψυχικές διαταραχές έλκει τις ισχυρότερες προκαταλήψεις. Ο αυτοστιγματισμός περιγράφει τη διαδικασία εσωτερίκευσης αυτών των κοινά διαδεδομένων αρνητικών στάσεων από τα άτομα-στόχους των προκαταλήψεων. Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι η αποδοχή και η εσωτερίκευση των αρνητικών στερεοτύπων πληγώνουν την αυτοεικόνα και την αυτεπάρκεια οδηγώντας τα άτομα-στόχους των αρνητικών διακρίσεων να βιώνουν ισχυρά αρνητικές συναισθηματικές εμπειρίες. Αυτές οι εμπειρίες σβήνουν την ελπίδα του στιγματισμένου ατόμου ότι μπορεί να πετύχει στόχους και μια αίσθηση ατελέσφορης προσπάθειας, συχνά, το κατακλύζει. Οι παρεμβάσεις οι οποίες στοχεύουν στην ενδυνάμωση και την ενεργό εμπλοκή των ατόμων με ψυχιατρικές διαγνώσεις σε δράσεις συνηγορίας συμβάλλουν στη βελτίωση της ισότιμης συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.