Το παρόν άρθρο πραγματεύεται τη διαχείριση κρίσεων στη σχολική ζωή. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει τη θεωρητική οπτική, τις κύριες πτυχές παρέμβασης που εφαρμόζονται στο σχολικό περιβάλλον από τον κοινωνικό λειτουργό, καθώς και τον τρόπο που εφαρμόζονται οι μέθοδοι και οι τεχνικές παρέμβασης στις καταστάσεις κρίσεις. Σκοπός είναι η ανάδειξη και η εφαρμογή του μοντέλου θεραπείας καταστάσεων κρίσης  της N. Golan και των τεχνικών σε όλες τις φάσεις της παρέμβασης στην υπό μελέτη περίπτωση (Βεργέτη, 2009). Η περίπτωση αφορά μαθητή λυκείου που έχασε ξαφνικά τον πατέρα του και σκέφτεται να διακόψει τη φοίτησή του από το σχολείο εξαιτίας των σοβαρών οικογενειακών δυσχερειών  που βιώνει η οικογένεια, ώστε να συνεισφέρει στο εισόδημά της. Παράλληλα, η εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών του μοντέλου σε γνωστικό, συναισθηματικό και συμπεριφοριστικό επίπεδο έχει ως στόχο την άμβλυνση των αρνητικών συναισθημάτων που έχουν προκαλέσει τα στρεσογόνα γεγονότα. Οι δεξιότητες διαπροσωπικής συνεργασίας που διαθέτει ο κοινωνικός λειτουργός αποτελούν σημαντικό μέρος της διαδικασίας και αναδεικνύονται στις συνεντεύξεις που διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της παρέμβασης.