1. Κοινωνική Εργασία με συνοικία

1.1. Ιστορική αναδρομή
Η Κοινωνική εργασία με συνοικία είναι γνωστή στη Γερμανία από το 1853. Σύμφωνα με ίο πρότυπο “ELBERFELD”, η πόλη χωρίζονταν σε περιοχές, αποτελούμενες από 14 τετράγωνα, στα οποία ένας “βοηθός φτωχών” εξυπηρετούσε το πολύ 10 οικογένειες. Τα προβλήματα των οικογενειών αντιμετωπίζονταν σαν ατομικές περιπτώσεις (αρχή εξατομίκευσης). Το πρότυπο αυτό εφαρμόσθηκε
για διάστημα άνω των 100 ετών. (MANGOLD 1983, σελ. 30).
Η Κοινωνική Εργασία με αποκλειστικό επίκεντρο τον χώρο διαβίωσης των ενδιαφερομένων και τη βελτίωσή του εμφανίζεται στις “εστίες” (SETTLEMENT) της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1880. Ανάλογο προσανατολισμό και οργάνωση με τις “εστίες” είχαν και τα “Ααϊκά Σπίτια” στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στη Γερμανία. Αργότερα οι “εστίες γειτονιάς” (NACHBARSCHAFTSHEIME) και τα Λαϊκά Πανεπιστήμια ανέλαβαν παρόμοια καθήκοντα. (WEND 1989, σελ. 3).

Μετά την αποτυχία των διαφόρων προτύπων της Κοινωνικής Εργασίας με Κοινότητα στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης, τη δεκαετία του 1980 μεμονωμένοι ρεαλιστές αρχίζουν πάλι τη συζήτηση που είχε εγκαταλειφθεί με στόχο την εξασφάλιση του πεδίου απασχόλησης των κοινωνικών
λειτουργών. (HINTE 1989, σελ. 29-38, WENDT 1989, σελ. 14).