α) ΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα (Π.Κ.) εγκληματίας αλήτης θεωρείται εκείνος που στερείται των μέσων συντήρησης από φυγοπονία ή εξαιτίας ροπής του προς την άτακτη ζωή και περιπλανάται στη χώρα ή περιφέρεται σε κάποιον τόπο χωρίς να έχει μόνιμο κατάλυμα (βλ. αρθ. 408 Π.Κ.).
Φυγόπονος θεωρείται εκείνος που αποφεύγει και αποστρέφεται την εργασία γιατί δεν θέλει να εργασθεί και όχι γιατί δεν μπορεί ή δεν βρίσκει εργασία, (βλ. ΚΟΝΤΑΞΗΣ 1987, σ. 2250).
Η αλητεία συνδέεται κατά κανόνα άμεσα με την επαιτεία. Εγκληματίας επαίτης ορίζεται εκείνος ο οποίος από φυγοπονία ή από φιλοχρηματία ή κατά συνήθεια επιδιώκει την ελεημοσύνη των άλλων (βλ. αρθ. 407 Π.Κ.).