Θα μιλήσω για το τρίπτυχο Ψυχική Υγεία - Πρόνοια - Έρευνα και για την έλλειψη στελεχών σ' αυτούς τους τομείς. Επίκαιρο πρόβλημα σε συνάρτηση με την ανώτατη εκπαίδευση των Κοινωνικών Λειτουργών. Πρώτα θα ήθελα ν’ αναφερθώ και εγώ στη σχέση των μελών της θεραπευτικής ομάδας. Πιστεύω, όπως είπε και ο κ. Μόνος, ότι μεταξύ μας πρέπει να υπάρχει μια στενή συνεργασία σε βάση ισοτιμίας. Η ομάδα θα πρέπει να έχει σαν κριτήριο για την ιεράρχησή της τη γνώση. Η ύπαρξη ενός Ψυχιάτρου ή ενός Ψυχολόγου στην ομάδα δεν σημαίνει και την καθοδήγησή της απ’ αυτούς. Την καθοδήγηση (leadership) πρέπει να την έχει εκείνος που γνωρίζει τα περισσότερα. Αυτή η σχέση βέβαια δεν πραγματοποιείται πάντα. Πολλά χωρίζουν συχνά Ψυχιάτρους και Κοινωνικούς Λειτουργούς. Η συμμετοχή των γιατρών σ’ αυτή την αίθουσα το επιβεβαιώνει. Αν εξαιρέσουμε εμάς, που είμαστε στο τραπέζι, που θα είμασταν παρόντες ακόμη και αν δεν ήμασταν ομιλητές, δεν υπάρχει κανένας άλλος γιατρός στην αίθουσα εκτός από την κυρία Ρίτσα Παπαθεοφίλου. Είναι εύγλωτη η απουσία μας. Θα αναφερθώ πρώτα στο κομμάτι Υγεία και Πρόνοια σε συνάρτηση με την εκπαίδευση.