Το άρθρο παρουσιάζει έρευνα καταγραφής των προγραμμάτων δημιουργικής απασχόλησης για την Τρίτη Ηλικία στην Ελλάδα από τα πρώτα χρόνια ανάπτυξης υπηρεσιών ανοιχτής περίθαλψης για τους ηλικιωμένους. Διαπιστώνεται ποικιλία σχετικά με τους φορείς υλοποίησης, το περιεχόμενο, τη δημοσιότητα και το συντονισμό των προγραμμάτων και προτείνεται η ανάπτυξη συστήματος καταγραφής και διάχυσης, καθώς και η σύνδεση των προγραμμάτων, εν μέρει, με τη δια βίου μάθηση.