Πολλοί είναι οι δάσκαλοι φυσικής αγωγής που «αρνούνται» να δεχθούν τα παιδιά με αναπηρία στα τμήματά τους, επειδή θεωρούν ότι από τη διδασκαλία δεν μπορεί να ωφεληθούν τόσο τα παιδιά με αναπηρία όσο και εκείνα χωρίς. Αυτή η βιβλιογραφική ανασκόπηση είναι ένα πολύ καλό μέσο πληροφόρησης που πιθανά να αποδείξει στους εκπαιδευτικούς αυτούς, αλλά και να δώσει τα απαραίτητα στοιχεία σε όλους τους υποστηρικτές του θεσμού, ότι η συνεκπαίδευση έχει μεγάλη επιτυχία στο μάθημα της φυσικής αγωγής, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Με την ψήφιση του νόμου 2817/2000 η πολιτεία αναγνώρισε το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία να εκπαιδεύονται με τους συνομηλίκους τους χωρίς αναπηρία. H επιτυχία του θεσμού της συνεκπαίδευσης εξαρτάται από τη στάση των εκπαιδευτικών, το παιδί με αναπηρία, τη στάση των παιδιών χωρίς αναπηρία, το σχολείο.