Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι δεν είναι ακόμη επαρκώς γνωστή η κατάσταση των μεταναστών που ζουν στην Ευρώπη χωρίς άδεια παραμονής. Είναι γνωστό όμως ότι η κοινωνική και οικονομική τους κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη3. Αρκετές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν επίσης τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να επωφεληθούν της αρωγής του συστήματος υγείας. Σε γενικές γραμμές, τα εθνικά προγράμματα περίθαλψης πραγματοποιούν συχνά διακρίσεις στους «προσωρινούς» μετανάστες (οι περισσότεροι μετανάστες ανήκουν κάποια χρονική στιγμή σε αυτήν την κατηγορία), στους αιτούντες πολιτικό άσυλο5 και σ’ εκείνους οι οποίοι, αρχικά ή εν τέλει, δεν διαθέτουν νόμιμη άδεια παραμονής6. Για τα άτομα αυτά, τα εμπόδια για μια καλή κατάσταση υγείας είναι πολλά και συχνά σημαντικά, κυρίως λόγω των διακρίσεων, της νομικής τους κατάστασης, των γλωσσικών και πολιτιστικών διαφορών, ποικίλων κοινωνικών και οικονομικών διαφορών και σε γενικές γραμμές, λόγω των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών διαβίωσής τους7.