Το πρόβλημα της εξάρτησης αποτελεί μια βαθιά τραυματική εμπειρία για όλα τα μέλη της οικογένειας, η οποία διαρκεί για χρόνια με ανυπολόγιστες συνέπειες. Κατά παράδοξο, όμως, τρόπο, οι πολιτικές, η έρευνα και η θεραπεία στο χώρο των ουσιοεξαρτήσεων παραμένουν σε μεγάλο βαθμό επικεντρωμένες στο άτομο, παραγνωρίζοντας συχνά την τραγωδία της οικογένειας αλλά και τις δυνατότητες κινητοποίησης του χρήστη που προσφέρει το αίτημα βοήθειας της οικογένειας στις υπηρεσίες απεξάρτησης. Στόχος αυτής της μελέτης είναι να περιγράφει την επώδυνη εμπειρία της οικογένειας και τη φιλοσοφία της θεραπευτικής παρέμβασης που μπορεί να βοηθήσει τα μέλη της οικογένειας να ξεπεράσουν την άρνηση του αγαπημένου τους προσώπου και να τον κινητοποιήσουν για αλλαγή, να επεξεργαστούν τα αρνητικά συναισθήματά τους και να αλλάξουν τη στάση και τη συμπεριφορά τους απέναντι στο πρόβλημα, καθώς και να αντιμετωπίσουν προσωπικά τους προβλήματα που προκύπτουν από τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της οργάνωσης της ζωής της οικογένειας γύρω από το πρόβλημα της εξάρτησης.