Η πολύχρονη λειτουργία των Κέντρων Ανοικτής Προστασίας Ηλικιωμένων (Κ.Α.Π.Η.) που ξεκίνησε ουσιαστικά με το Προεδρικό Διάταγμα 410/1995 «Περί συστάσεως των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου» με σκοπό πολύπλευρο και καινοτόμο, πρόσφερε ουσιαστικές υπηρεσίες ιατρικές και κοινωνικές στα ηλικιωμένα μέλη τους. Αλλά ο τομέας της επιμόρφωσης και εκπαίδευσης των ηλικιωμένων, αν και προβλέπεται ως παροχή υπηρεσιών, παρέμεινε χωρίς οργάνωση, ελλιπής, αποσπασματικός, σχεδόν ανύπαρκτος, αφού οργανωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα τόσο από τα Κ.Α.Π.Η. όσο και από εκπαιδευτικούς φορείς που ασχολούνται με την εκπαίδευση ενηλίκων δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ.