Ο θεσμός της οικογένειας αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις πυλώνες του κοινωνικού ιστού και κινείται σε τροχιά αλλαγής παράλληλα με τις συντελούμενες κοινωνικές αλλαγές. Η αύξηση των κοινωνικών προκλήσεων επιτάσσει τη συνεχή αναπροσαρμογή των μορφών και των λειτουργιών του οικογενειακού θεσμού, μετατρέποντας την οικογένεια σε ένα κοινωνικό εργαστήρι, μέσα στο οποίο συντελείται η εξέλιξη των μελών της. Η εμφάνιση της κοινωνικής μητρότητας είναι απόρροια της μετεξέλιξης που συμβάλλει και προωθεί την αλλαγή στην παραδοσιακότητα των ρόλων των φύλων, στην ανακατανομή καθώς και στον ισότιμο διαμοιρασμό των ευθυνών.
Το παρόν άρθρο αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στο να παραθέσει τα νέα δεδομένα που προκαλούν την αναδιανομή των οικογενειακών ρόλων και να αναλύσει τους παράγοντες που συντελούν στις προαναφερθείσες αλλαγές. Σε μία ειδικότερη κλίμακα αναφοράς, παρουσιάζεται το φαινόμενο της ένταξης της γυναίκας στην αγορά εργασίας, τονίζεται η έμφυλη ανισότητα όχι μόνο των επαγγελμάτων αλλά και των ρόλων ενώ ταυτόχρονα αναλύεται η έννοια του όρου της κοινωνικής μητρότητας καθώς και οι επιπτώσεις που επιφέρει στη ζωή του ζευγαριού. Σε τελική ανάλυση ακολουθεί μία μελέτη και εμβάθυνση στον νέο πατρικό ρόλο, με ιδιαίτερη αναφορά να γίνεται στον ρόλο που διαδραματίζει η εκπαίδευση ως προς την άμβλυνση των έμφυλων ανισοτήτων και την αποδοχή προοδευτικών αντιλήψεων.