Η επικινδυνότητα αποτελούσε ανέκαθεν μία κοινωνική απειλή και σαν αποτέλεσμα από όλες τις γνωστές κοινωνίες έχει καταβληθεί προσπάθεια για την πρόβλεψη και την αντιμετώπισή της. Στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες οι επιστήμονες της ψυχικής υγείας πληρούν αυτόν τον ρόλο, όπως πιστεύουμε, άστοχα εφόσον ούτε τις ικανότητες διαθέτουν, αλλά και εναντιωνόμενοι στον πραγματικό τους ρόλο.

Η διαφήμιση, διαμέσου της μορφής με την οποία μας παρουσιάζεται, δημιουργεί εννοιολογικές δομές. Πιστεύοντας ότι θα πρέπει να διαχωρίζεται η ’’ουσία” (το προϊόν που διαφημίζεται) από την ’’μορφή”, παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι που αγνοούν τη μορφή είναι περισσότερο ευάλωτοι στο να επηρεάζονται απ’ αυτήν. Η μορφή των διαφημίσεων παρουσιάζει ένα αρνητικό, περιοριστικό στερεότυπο των γυναικών, το οποίο δε συμβαδίζει με την καθημερινή πραγματικότητα. Όσο τα παιδιά τόσο και οι ενήλικοι κοινωνικοποιούνται σύμφωνα με αυτό το αρνητικό στερεότυπο.