Η Υπάτη Αρμοστεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ανακοίνωσε ότι ο 1 στους 135 κατοίκους από τα 5,5 δισεκατομμύρια κατοίκων της γης, έχει εξαναγκαστεί σε φυγή. Η αιτία γί αυτό είναι οι ποικίλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κατάσταση μειονοτήτων, οι εσωτερικές συγκρούσεις, οι διώξεις, ο πόλεμος. Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε αναστολή; Αν ο λόγος φυγής τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων είναι η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες τους δηλ. η πείνα, η ανεργία, ο ρατσισμός, οι φυλετικές συγκρούσεις, η καταπίεση, τα Βασανιστήρια, οι συλλήψεις και ο πόλεμος δηλ. στην ουσία η παραβίαση ενός δικαιώματος του δικαιώματος στη ζωή, έρχεται κι η παραβίαση του δικαιώματος στο άσυλο, το οποίο αρνούνται πλέον όλες οι χώρες του κόσμου ή το παρέχουν με σταγονόμετρο, να ολοκληρώσει την εφιαλτική κατάσταση στην οποία ζουν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Οι αιτίες πολλές. Οι προτάσεις λίγες κι οι προοπτικές ακόμη λιγότερες. Η κατάρρευση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού δημιούργησε αρχικά μια αισιοδοξία στους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι τότε κυριαρχούσε η αντίληψη ότι στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχε προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων δηλ. του δικαιώματος στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία κλπ. και στις καπιταλιστικές χώρες τα πολιτικά. Η μέχρι τότε λοιπόν διάσταση των δικαιωμάτων δημιούργησε την αισιοδοξία ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνικά και πολιτικά, συνολικά θα διεκδικηθούν και θα κατοχυρωθούν. Πολύ γρήγορα όμως αυτή η αισιοδοξία υποχώρησε. Η Ευρώπη που κύρια μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο ήταν η πιο φιλόξενη Ήπειρος, μετατρέπεται σε φρούριο. Τότε είχε το αντίπαλο δέος - το ανατολικό μπλοκ - και ήθελε να παρουσιάζεται ως δημοκρατική, αφού είχε παράλληλα και μια τεράστια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κι ήθελε ξένα εργατικά χέρια. Έτσι ήταν ο παράδεισος για εκατομμύρια οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες.