Περίληψη Σκοπός της έρευνας αυτής ήταν να εντοπίσει τυχόν διαφυλικές διαφορές στη μοναξιά, συστολή και λεκτική επικοινωνιακή δειλία. Το δείγμα αποτελούσαν 102 φοιτητές (ποσοστό 47,22) και 114 φοιτήτριες (ποσοστό 57,77). Τα ερωτηματολόγια ήταν: 1) η Κλίμακα Μοναξιάς (Russell et al 1980), 2) η Κλίμακα Συστολής (McCrosky et al. 1981) και η Κλίμακα Λεκτικής Επικοινωνιακής Δειλίας PRCA-24 (McCrosky, 1970, 1986). Η ANOVA έδειξε ότι υπάρχουν στατιστικά σημαντικές διαφυλικές διαφορές, υπέρ των φοιτητριών, δηλαδή οι φοιτήτριες είχαν μεγαλύτερη συστολή και λεκτική επικοινωνιακή δειλία απ’ ό,τι οι φοιτητές. Στη μοναξιά τα αποτελέσματα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά. Απλά φάνηκε μια τάση των φοιτητριών να βιώνουν τη μοναξιά πιο έντονα από τους φοιτητές. Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφυλική διαφορά τόσο στη συστολή όσο και στη λεκτική επικοινωνιακή δειλία, αλλά όχι στη μοναξιά. Στον Ελληνικό χώρο, χρειάζονται μελλοντικές έρευνες οι οποίες θα μπορούσαν να αποδείξουν τη διαφυλική αυτή διαφορά και σε άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως είναι ο τόπος ελέγχου, η εσωστρέφεια ή η εικόνα του εαυτού.