Το παρόν άρθρο παρουσιάζει ορισμένα ηθικά διλήμματα, τα οποία συναντούν οι κοινωνικοί λειτουργοί κατά την εργασία τους σε κοινωνικές υπηρεσίες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τις εξαρτήσεις. Για την αντιμετώπιση των διλημμάτων αυτών δεν αρκεί η υιοθέτηση ενός συστήματος γενικών αρχών, που συνήθως αποτυπώνονται σε κώδικες ηθικής και δεοντολογίας. Η οπτική της ηθικής που βασίζεται σε αρετές (virtue ethics), η οποία δίνει έμφαση στην καλλιέργεια γνωρισμάτων του χαρακτήρα των επαγγελματιών, μπορεί να προσφέρει χρήσιμες κατευθύνσεις για την άσκηση της κοινωνικής εργασίας στο πεδίο των εξαρτήσεων. Η βασική θέση που υποστηρίζεται στο παρόν άρθρο είναι, ότι η ηθικά ορθή πρακτική με εξαρτημένα άτομα προϋποθέτει την καλλιέργεια αρετών, τις οποίες οι κοινωνικοί λειτουργοί μπορούν να καλλιεργήσουν μέσα από την αναστοχαστική εργασία με τον εαυτό καιτην εκπαίδευσή τους. Το σύστημα των αρετών αυτών διαμεσολαβεί μεταξύ του γενικού επιπέδου των αρχών και του επιπέδου των διαφοροποιημένων περιπτώσεων που οι επαγγελματίες συναντούν κατά την εργασία τους με εξαρτημένα άτομα. Το άρθρο πλαισιώνεται από αποσπάσματα λόγου, τα οποία προέρχονται από συνεντεύξεις με κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι εργάζονται στον χώρο της απεξάρτησης. Στα αποσπάσματα αυτά, οι κοινωνικοί λειτουργοί περιγράφουν τις αρετές που κατανοούν ως σημαντικές για την άσκηση της κοινωνικής εργασίας στο συγκεκριμένο πεδίο. Η καλή κρίση, η ανεκτικότητα, η καρτερικότητα, το θάρρος, η αυθεντικότητα και η ταπεινότητα αποτελούν τις κυριότερες αρετές που αναδύονται στα λεγόμενά τους.