Το άρθρο επικεντρώνεται στην ανάδειξη της σημαντικότητας και των ιδιαιτεροτήτων της Πρακτικής Άσκησης (ΠΑ) στην Κοινωνική Εργασία στην Εκπαίδευση, την Προσχολική Αγωγή και τη Δια βίου Mάθηση. Στο πλαίσιο μιας ομάδας εστιασμένης συνέντευξης (focus group), που έλαβε χώρα την Άνοιξη του 2018, πέντε  επόπτες/τριες ΠΑ του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) μοιράζονται τις σκέψεις, απόψεις και εμπειρίες τους από την εποπτεία ασκούμενων κοινωνικών λειτουργών πρώτου ή/και δεύτερου κύκλου ΠΑ, σε όλες τις μορφές και βαθμίδες εκπαίδευσης. Τα παραγόμενα δεδομένα της εν λόγω ποιοτικής μελέτης  αναλύονται μέσα από τη θεματική ανάλυση. Ως σημαντικότερα ζητήματα της ΠΑ στον τομέα της εκπαίδευσης αναδεικνύουν τον πολυδιάστατο, πολυμεθοδικό και πολυεπίπεδο χαρακτήρα της, την εστίασή της στην ενδυνάμωση, τη σημασία της ανάπτυξης παρεμβάσεων κοινωνικής εργασίας με τους μαθητές, την οικογένεια και την ανάδειξη των δυσκολιών που προκύπτουν, την αλληλεπίδραση και τη σύνδεση θεωρίας και πράξης στην άσκηση της κοινωνικής εργασίας και τις προκλήσεις για την εποπτεία των ασκουμένων στο πεδίο. Επιμέρους προβληματισμοί που αναδεικνύονται αφορούν τις δυσκολίες που σχετίζονται με τους πολλαπλούς ρόλους των εποπτών ως υποστηρικτών, ως πηγής ενδυνάμωσης αλλά και ως αξιολογητών- βαθμολογητών. Ο διττός ρόλος επόπτη και εκπαιδευτή, στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει κοινωνικός λειτουργός στο πλαίσιο ΠΑ, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι προτάσεις των μετεχόντων στην έρευνα επικεντρώνονται στη σημασία της συνεργασίας με την οικογένεια, με τους εκπαιδευτικούς και το διευθυντή, στο σχεδιασμό και την υλοποίηση δράσεων πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης και τη συμβολή της ΠΑ στη συνδιαμόρφωση της θεωρίας της Κοινωνικής Εργασίας.