Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τα δυνατά σημεία της Κοινωνικής Εργασίας με τα ασυνόδευτα παιδιά και παιδιά χωρισμένα από την οικογένειά τους σε Κέντρα μακρόχρονης φιλοξενίας στον Ελλαδικό χώρο. Μέσα από μία ποιοτική μελέτη, με συνεντεύξεις σε 19 επαγγελματίες που έχουν εργαστεί σε Κέντρα φιλοξενίας στην Ελλάδα, οι οποίες έλαβαν χώρα πριν και μετά την προσφυγική κρίση του 2015, επιχειρείται η ανάδειξη μέσα από τον ‘λόγο’ των ίδιων των επαγγελματιών των στοιχείων εκείνων, από τα οποία αντλούν ικανοποίηση και ανατροφοδότηση και ενισχύουν την ανθεκτικότητά τους στις πολλαπλές απαιτήσεις και αντιξοότητες στην εργασία τους με τα ασυνόδευτα παιδιά. Τα ερευνητικά δεδομένα που προέκυψαν από τις συνεντεύξεις αναλύθηκαν με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης. Τα δυνατά σημεία της παρέμβασής τους επικεντρώνονται στο ότι εργάζονται με παιδιά, στα οποία καταφέρνουν να παρέχουν ασφάλεια και προστασία, ενδυνάμωση και διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους και γενικά, προκειμένου να αυτονομηθούν, όλα εκείνα που θα πρόσφεραν και στα δικά τους παιδιά. Ανατροφοδοτούνται από την αγάπη που δίνουν και παίρνουν από τα παιδιά και από την προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη που τους δίνει η εμπειρία αυτή.