Περίληψη
Τα πρωτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι ιδιαίτερα κρίσιμα αλλά συγχρόνως και τα πλέον πρόσφορα για ευεργετικές παρεμβάσεις με στόχο τη μεγιστοποίηση της αναπτυξιακής του πορείας. Η επίδραση των πρώτων εμπειριών και τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος είναι αποφασιστικής σημασίας για την ψυχοσωματική, τη νοητική και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ουσιώδες γνώρισμα της παιδικής ηλικίας είναι η ραγδαία ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Γύρω στο πέμπτο έτος, το κεντρικό νευρικό σύστημα του παιδιού φτάνει σχεδόν στο 90% της τελικής του ανάπτυξης. Με την ωρίμανση αυτή, το παιδί κατακτά και βελτιώνει δεξιότητες γνωστικές, αντιληπτικές, λόγου κ.ά. Με την παράλληλη συναισθηματική, κοινωνική και συμπεριφοριστική εξέλιξη το παιδί επιτυγχάνει όλο και καλύτερα επίπεδα ανεξαρτητοποίησης και αυτονομίας. Η περίοδος αυτή είναι σημαντική για όλα τα νήπια και κυρίως για εκείνα που εμφανίζουν διαταραχές στην ανάπτυξή τους ή ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου να παρουσιάσουν αργότερα προβλήματα. Επομένως, όσο πιο έγκαιρα διαπιστωθεί μία διαταραχή στην ανάπτυξη ενός παιδιού τόσο πιο μεγάλη είναι η πιθανότητα να ωφεληθεί από στρατηγικές παρέμβασης.