Το άρθρο αυτό βασίζεται σε πολύχρονη πείρα στην άσκηση διοίκησης και εποπτείας σε συνδυασμό με τις αρχές διοίκησης και του επαγγέλματος του κοινωνικού λειτουργού.Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για εποπτεία στο κενό ούτε για εποπτεία σ’ ένα οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο. Μιλάμε για εποπτεία σε μιαν οργάνωση, που σκοπός της είναι να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες χρησιμοποιώντας μεθόδους κοινωνικής εργασίας. Με τη λέξη οργάνωση εννοώ τόσο την απλή ή πολύπλοκη κοινωνική οργάνωση ιδιωτικού δικαίου όσο και ένα τμήμα κοινωνικής εργασίας σ’ ένα υπουργείο ή σ’ ένα ίδρυμα δημοσίου δικαίου, π.χ. σ’ ένα νοσοκομείο που λειτουργεί με ποικιλία επαγγελματιών και ειδικοτήτων.Ειδικοί σκοποί και δραστηριότητες διαφέρουν στις διάφορες οργανώσεις αλλά κοινός παρονομαστής, κοινός σκοπός είναι η κάλυψη καθορισμένων κοινωνικών αναγκών και η προσφορά της καλύτερης δυνατής επαγγελματικής εξυπηρέτησης μέσα στα πλαίσια των πηγών που υπάρχουν. Όλο το προσωπικό, από την πιο μικρή καθαρίστρια μέχρι τον διευθυντή εργάζονται για να πετύχουν, να κατορθώσουν να υλοποιήσουν τους σκοπούς της Οργάνωσης και κάθε θέση μέσα στην Οργάνωση έχει τις ευθύνες της για την επίτευξή τους.

Ο επόπτης είναι ένα μέλος της ομάδας του προσωπικού που προσλήφθηκε ή εξελίχθηκε στη θέση γι’ αυτή την επίτευξη των σκοπών, είναι ένα κομμάτι της Οργάνωσης πού ’χει τη θέση του στην ιεραρχία, στη δομή της Υπηρεσίας.

Ο επόπτης βρίσκεται στα πρώτα σκαλιά της ιεραρχίας. Είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην άμεση προσφορά κοινωνικής εργασίας, την απευθείας δηλαδή εφαρμογή προγραμμάτων, και στους κοινωνικούς λειτουργούς, με τους υπόλοιπους διοικητικούς υπευθύνους και την Οργάνωση ως σύνολο. Φυσικά και τ’ αντίστροφο: συνδετικός κρίκος της διοίκησης με τους κοινωνικούς λειτουργούς βάσης, αυτούς δηλαδή που έχουν την άμεση επαφή με τους εξυπηρετούμενους.