Αν ξεκινήσει κανείς με την υπόθεση ότι η οικογένεια αποτελεί μια δυναμική μορφή κοινωνικής οργάνωσης, που στα πλαίσια μιας ιστορικά προσδιορισμένης κοινωνίας γνωρίζει συγκεκριμένες κάθε φορά μεταβολές, τότε μπορεί σίγουρα να υποθέσει, ότι και τα ζητήματα που αφορούν την παιδική ηλικία, στο βαθμό που είναι άμεσα συσχετισμένα με την εξέλιξη της οικογένειας, προσλαμβάνουν σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή διαφορετική μορφή.

Αντικείμενο του άρθρου αυτού είναι η εξέταση ορισμένων πτυχών της διαδικασίας επαναξιολόγησης και αναδιοργάνωσης της οικογένειας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα με επίκεντρο τα παιδιά. Συγκεκριμένα, το άρθρο αυτό αποτελεί μια πρώτη προσέγγιση των τρόπων με τους οποίους ο ιατρικός και παιδαγωγικός λόγος του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα επιχειρεί να αναβαθμίσει το ζεύγος μητέρα-παιδί στους κόλπους της οικογένειας των μεσαίων στρωμάτων της Αθήνας.