Περίληψη
Το παρόν άρθρο πραγματεύεται τη δυνατότητα παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού με ένα λειτουργικό και οργανωμένο τρόπο. Με αφορμή το νέο αυτοδιοικητικό περιβάλλον ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του προγράμματος ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ γίνεται προσπάθεια ανάδειξης θεμάτων δικτύωσης κοινωνικών υπηρεσιών σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Με τη χρήση μελέτης περίπτωσης παρουσιάζονται τα διαφορετικής φύσης προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρίες τόσο σε προσωπικό όσο και σε οικογενειακό επίπεδο και οι πολλαπλές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν μέσω ενός οργανωμένου και θεσμοθετημένου δικτύου κοινωνικών υπηρεσιών που θα βασίζεται σε συγκεκριμένες αρχές και θα έχει αξιακή υποδομή έτσι ώστε να υπάρξει η συνέχεια και η συνέπεια στην παροχή ολοκληρωμένης κοινωνικής φροντίδας σε τοπικό επίπεδο.
Εισαγωγή
Το Ελληνικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας χαρακτηρίζεται από την περιορισμένη ανάπτυξη γενικών προγραμμάτων δημόσιας αντίληψης (δηλ. παροχών προς τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού) και την έλλειψη εξειδικευμένων μέτρων για συγκεκριμένες ανάγκες των ομάδων εκείνων του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν προβλήματα ένταξης, προσαρμογής ή ακόμα και αξιοπρεπούς διαβίωσης (Μυλωνάς
2009).
Ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και ο συντονισμός δράσεων κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας, πραγματοποιείται στα πλαίσια ενός εθνικού δημόσιου μοντέλου κοινωνικής πολιτικής το οποίο βρίθει αδυναμιών και στρεβλώσεων (Κοντιάδης & Απίστουλας, 2006). Οι αδυναμίες αυτές επικεντρώνονται κυρίως στην:

- Έλλειψη στοχευμένων στρατηγικών προστασίας των ατόμων σε κατάσταση ανάγκης και κοινωνικού αποκλεισμού, και στην
- Απουσία ολοκληρωμένων ενεργητικών δράσεων εργασιακής και κοινωνικής ένταξης των ευπαθών ομάδων πληθυσμού.