Εδώ και δύο δεκαετίες περίπου στις αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες άρχισε να αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη σοβαρότητα η οικονομική διάσταση του προβλήματος της υγείας, δηλ. ο προγραμματισμός των περιορισμένων μέσων σε ανθρώπινο και υλικό δυναμικό με αντικειμενικό σκοπό την καλλίτερη δυνατή αξιοποίησή του. Επειδή όμως ο τομέας υγείας εμφανίζει πολλές ιδιομορφίες σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομικής επιστήμης προέκυψε η ανάγκη για την δημιουργία ενός νέου κλάδου της οικονομικής ανάλυσης, δηλαδή τα οικονομικά της Υγείας.

Η οργάνωση, η παροχή και η διανομή των υπηρεσιών υγείας, όπως επίσης το τι θα πρέπει να παραχθεί και από ποιόν φορέα- τον ιδιωτικό ή τον δημόσιο- αποτελούν θέματα με τα οποία ασχολείται η οικονομική ανάλυση.

Η εκτίμηση της παραγωγικότητας και οικονομικής αποδοτικότητας των πόρων υγείας αποτελεί τον πυρήνα των οικονομικών της υγείας, γιατί παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για ένα ορθολογικό προγραμματισμό των διαθεσίμων πόρων. Οι πληροφορίες αυτές είναι αξιόλογες όχι μόνο για ένα κοινωνικοποιημένο, εθνικοποιημένο, κρατικοποιημένο σύστημα υγείας, αλλά επίσης και για έναν ιδιωτικό φορέα. Ανεξάρτητα λοιπόν από το σύστημα υγείας κάθε Κυβέρνηση ή Κέντρο προγραμματισμού θα πρέπει να γνωρίζει:

α) Ποιο είναι το επίπεδο Υγείας.
β) Ποιές είναι και πως είναι δυνατόν οι ανάγκες αυτές να ικανοποιηθούν, προσφέροντας τις κατάλληλες υπηρεσίες. Δηλαδή ποια σχέση υπάρχει μεταξύ αναγκών και προσφοράς υπηρεσιών, καθώς και ποιά είναι η παραγωγικότητα των διαφόρων υπηρεσιών.

Θα πρέπει λοιπόν να ευρεθεί η κατάλληλη μεθοδολογία η οποία θα ορίζει:
α) Πως θα μπορούσαν να κατανεμηθούν οι πόροι υγείας μεταξύ των γεωγραφικών περιοχών και
β) να ορίσουμε τα κριτήρια που θα χρησιμοποιηθούν για μια κοινωνικά άριστη κατανομή του προσωπικού.

Στη μελέτη αυτή θα ασχοληθούμε με τα παραπάνω ερωτήματα. Αρχικά θα εξετάσουμε την μεθοδολογία που ακολουθήθηκε μέχρι πρόσφατα για την κατανομή των πόρων υγείας. Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε την υπάρχουσα κατανομή ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στην Ελλάδα και τέλος θα προτείνουμε ένα νέο τρόπο κατανομής των πόρων υγείας ο οποίος βασίζεται στη θεωρία της παραγωγικότητας (Βλ. Υφαντόπουλος 1980, 1985). Για λόγους ευρύτερης κατανόησης του κειμένου θα αποφευχθούν οι θεωρητικές-μαθηματικές προσεγγίσεις του υποδείγματος παραγωγής που χρησιμοποιείται εδώ. Έτσι, έμφαση θα δοθεί στα αποτελέσματα της μεθόδου αυτής τα οποία θα συγκριθούν με άλλους τρόπους κατανομής των πόρων υγείας που έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα.