Το άρθρο αυτό Βασίζεται σε μια ερευνητική μελέτη, σχετικά με την κοινωνική επανένταξη των ψυχικά ασθενών στην Ελλάδα. Εξετάζει τους παράγοντες εκείνους που έχουν επιπτώσεις στην όλη διεργασία για μια αποτελεσματική επανένταξη και εισηγείται συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος.
Το άρθρο αυτό θα επιχειρήσει να σκιαγραφήσει τις σχέσεις ανάμεσα στην πολυσυζητημένη έννοια της ψυχοκοινωνικής και επαγγελματικής αποκατάστασης στην Ψυχιατρική και στη διαδικασία της αποϊδρυματοποίησης.
Πιστεύουμε ότι κάθε προσπάθεια προσδιορισμού της αλληλεξάρτησης αυτών των δύο εννοιών, εξετάζοντας την έννοια της χρονικότητας στην ψυχιατρική, θα μας Βοηθήσει να χαράξουμε με μεγαλύτερη άνεση τους κύριους άξονες αυτού του ζητήματος μέσα στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα και κυρίως να θέσουμε τα προβλήματα που παρουσιάζονται σήμερα στο πεδίο αυτό. Η βασική μας υπόθεση θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: δεν υπάρχει ένα μοντέλο αποϊδρυματοποίησης και ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Υπάρχουν όμως διαφορετικές εμπειρίες, σε διαρκή διαπραγμάτευση με τις ιδιαίτερες ανάγκες, φανερές και λανθάνουσες, κάθε “περιβάλλοντος” (περιφερειακού και εθνικού).