Η εκπαίδευση των αλλοδαπών αποτελεί ένα από τα σημαντικά ζητήματα που δημιούργησαν τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα της τελευταίας δεκαετίας προς τη χώρα μας. Η παρούσα ερευνητική μελέτη επικεντρώνεται στη διερεύνηση των απόψεων ενηλίκων αλλοδαπών που ζουν στην Ελλάδα για τα θέματα της εκπαίδευσής τους...

ϋι αυξημένοι αριθμοί προσφύγων και μεταναστών αποτελούν σήμερα πραγματικότητα για όλη την  Ευρώπη. Χώρες όπως η δική μας, η οποία θεωρούσε τον εαυτό της πολιτισμικά ομοιογενή, έρχονται αντιμέτωπες με άγνωστους μέχρι σήμερα λαούς και πολιτισμούς.  Για να επιτευχθεί μια αρμονική συμβίωση η μόνη λύση είναι η σωστή υποδοχή των ανθρώπων  αυτών, η γνώση καθώς και η αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων που έχουν.  Το Ανοικτό Πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου είναι μια υπηρεσία πρωτοβάθμιας περίθαλψης,  όπου εξυπηρετούνται καθημερινά πολλές περιπτώσεις αλλοδαπών. H Κοινωνική Υπηρεσία που  στεγάζεται στο χώρο του Πολυϊατρείου έχει εξυπηρετήσει 182 γυναίκες στα τρία χρόνια λειτουργίας  της. Στο διάστημα αυτό ανιχνεύτηκαν 22 περιστατικά κακοποιημένων γυναικών προσφύγων και  μεταναστριών, πράγμα που οδήγησε στη διεξαγωγή πιλοτικής έρευνας για την πιστοποίηση του  φαινομένου.

Η παρούσα μελέτη επιδιώκει την ποιοτική διερεύνηση της διαπολιτισμικής προσέγγισης της ενδοοικογενειακής βίας σε σχέση με τις επιπτώσεις στην κοινωνική ένταξη των γυναικών θυμάτων. Στη βάση αυτή εξετάστηκαν οι επιπτώσεις της βίας σε δείγμα 23 γυναικών προσφύγων και μεταναστριών, με τη μεθοδολογία του ποιοτικού προτύπου έρευνας. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με το εργαλείο της συνέντευξης. Τα ερευνητικά πορίσματα αναδεικνύουν τις διαστάσεις του προβλήματος και τις συνέπειες στην υγεία, σωματική και ψυχική, καθώς και σε βασικούς τομείς της ενσωμάτωσης των γυναικών, όπως η απασχόληση, η εκπαίδευση και η πρόσβαση σε υπηρεσίες. Επίσης, αποτυπώνουν το ρόλο του πολιτισμικού παράγοντα και της διαδικασίας της μετανάστευσης στη διαμόρφωση της δυναμικής ή στην αναπαραγωγή της ενδοοικογενειακής βίας.

Η παρουσία των αλλοδαπών στη σύγχρονη Ελλάδα απασχολεί έντονα την κοινωνία και πολλές φορές την οδηγεί σε διχασμό. Οι ίδιοι όμως οι πολυάριθμοι πρόσφυγες και μετανάστες βιώνουν καθημερινά το πρόβλημα της επιβίωσης. Η Ελλάδα πλέον αποτελεί χώρα προορισμού μεταναστών και προσφύγων, είναι όμως παράλληλα μια χώρα χωρίς συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική και χωρίς οργανωμένους θεσμούς υποδοχής των ανθρώπων αυτών. Μια χώρα που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον ανθρωπισμό και την ξενοφοβία. Οι κοινωνικοί λειτουργοί προσπαθούν με όπλο τη γνώση και τη δεοντολογία να υποκαταστήσουν την απουσία του επίσημου κράτους μέσα από οργανώσεις και φορείς. Το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει. Χρειάζεται επίσης και η πολιτική βούληση της πολιτείας, η δημιουργία νέων θεσμών και η κοινωνική συναίνεση. Χωρίς αυτά κινδυνεύει η αξιοπιστία και η αξιοπρέπειά μας.

Οι αυξημένες μεταναστευτικές ροές των τελευταίων δεκαετιών άσκησαν και συνεχίζουν να ασκούν πίεση στο σύστημα Υγείας και στις Προνοιακές δομές της χώρας μας. Με μεγάλη καθυστέρηση τέθηκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός υποτυπώδους συστήματος υποδοχής και ένταξης, που βρίσκεται σε εξέλιξη και κάθε φορά αναπροσαρμόζεται, όχι πάντα δυστυχώς στη βάση της ανθρωπιστικής υποχρέωσης κάθε ευνομούμενης πολιτείας απέναντι σε όλους τους κατοίκους της επικράτειας...