Η οικονομική ανισότητα, ενισχυόμενη από τις κοινωνικές δομές και συχνά, υποστηριζόμενη από λανθασμένη κοινωνική πολιτική έχει σαν αποτέλεσμα κάποιοι να παραμένουν φτωχοί, ενώ άλλοι παραμένουν πλούσιοι. Η φτώχεια, αποτέλεσμα κοινωνικής παθολογίας,είναι μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, πρόβλημα πολυδιάστατο με συσωρευτικές συνέπειες που η διαιώνισή του οφείλεται στην υπάρχουσα κοινωνική δομή. Για την αντιμετώπιση της φτώχειας απαιτούνται οργανωμένα προγράμματα με στόχο την ανακατανομή των πόρων και ευκαιριών. Υπάρχουν όμως φτωχοί στη σημερινή κοινωνία της αφθονίας; Η έρευνα της ΕΟΚ (1979-80) στα πλαίσια του προγράμματος για την καταπολέμηση της φτώχειας, έδειξε ότι 11,4% των νοικοκυριών δηλ. τουλάχιστον 30 εκατομμύρια άνθρωποι στην Κοινότητα είναι άποροι. «Κατάσταση απορίας» στην έρευνα θεωρήθηκε το εισόδημα που είναι μικρότερο από το μισό

Στην Πάτρα ήλθα για να υποστηρίξω την προβληματική στο θέμα που μου ορίσατε να αναπτύξω. Αποψινός σκοπός μας θα πρέπει να είναι μια ελεύθερη διαλεκτική στο θέμα κι όχι ασφαλώς μια «από έδρας διδασκαλία». Βασιζόμενη λοιπόν στην κλινική πείρα που θεωρώ πραγματικά αληθινή, σαν εμπειρογνώμων, θα υποστηρίξω ότι δεν μας χρειάζονται κατηγοριοποιήσεις, ή όποια τελοσπάντων «διαγνωστικά πρότυπα», αφού η κατανόηση των δυναμικών μιας οικογένειας σαν θεματολογία που απασχολεί τους Κοινωνικούς Λειτουργούς, δεν πρέπει να προσκολληθεί στη μια ή άλλη θεωρητική άποψη, και ότι, μπορεί να κριθεί ενδεχόμενο μεθοδολογικό λάθος η κατηγοριοποίηση της ανθρώπινης εμπειρίας.  

Στο άρθρο αυτό προβάλλεται η ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων των ασθενών. Η μοναδική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης, ανεξάρτητα από καταγωγή, φύλο, ηλικία, πεποιθήσεις, κοινωνική και οικονομική κατάσταση, προσδιορίζει την υποχρέωση της κοινωνίας να χορηγεί στα μέλη της τα μέγιστα αγαθά.

Δίνεται ορισμός “Συμβουλευτική” κατά την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Επισημαίνονται: σπανιότατα των “καθαρών” συμβουλευτικών περιστατικών στην κλινική πρακτική, η ανάγκη διευκρίνησης του όρου και τρόπος εφαρμογής, ο διαχωρισμός των ειδικοτήτων και η σημασία του πλαισίου. Αναφέρεται ο σκοπός, ο συντονισμός, οι ειδικές ομάδες και οι εφαρμογές της μεθοδολογίας στον ιατροκοινωνικό σχεδιασμό.