Το άρθρο αυτό με την αναφορά του σε αντιπροσωπευτικούς και μόνο προβληματισμούς, σχετιζόμενους μ’ ένα από τα πιο αξιόπιστα μοντέλα Αξιολόγησης, σκοπό έχει να ενθαρρύνει την επανεξέταση μιας μάλλον παραμελημένης διάστασης της Κοινοτικής Εργασίας, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν χρησιμοποιείται σε προγράμματα με τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Φυσικά προϋποτίθεται κάποια σχετική γνώση και ενημέρωση σε θέματα αναφερόμενα στους σκοπούς και τις τεχνικές της αξιολόγησης γενικότερα, μια και η λεπτομερής εξήγηση των χρησιμοποιουμένων όρων θα ξέφευγε από τους σκοπούς του συγγραφέα. Ομοίως, η παράλειψη γενικότερων προβλημάτων που αφορούν κάθε είδους αξιολόγηση οφείλεται στην έλλειψη χώρου και όχι στην παραγνώριση της σοβαρότητάς τους.

Το άρθρο παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο μοντέλο συμβουλευτικής εργασίας με παραβατικά άτομα και πρώην χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Ο συγγραφέας παραθέτει τα επιχειρήματά του για την ανάγκη χρησιμοποίησης του μοντέλου καθώς και τις θεωρητικές βάσεις του. Στη συνέχεια επικεντρώνει την προσοχή του στα στάδια της συμβουλευτικής διαδικασίας και αναλύει κάποιες από τις τεχνικές εργασίας. Αμέσως μετά ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στους παράγοντες οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα της διαδικασίας και σε επιμέρους θέματα που, κατά τη γνώμη του, χρειάζονται περισσότερη μελέτη και εμπειρική διερεύνηση. Το άρθρο τελειώνει με την περιληπτική παρουσίαση ενός τυπικού συμπεριφοριστικού προγράμματος εκπαίδευσης σε κοινωνικές δεξιότητες και αλλαγής συμπεριφοράς.

Το θέμα της κατεύθυνσης του Συστήματος Δικαιοσύνης ανηλίκων στη χώρα μας καθώς και της επάρκειας του να αντιμετωπίσει τη συνεχώς αυξανόμενη νεανική παραβατικότητα έχει επανειλημμένα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Κάποιοι θεωρούν ότι το φαινόμενο απλά απαιτεί αυστηρότερες ποινές, ενώ άλλοι επαναλαμβάνουν την ανάγκη για μία επιστημονικά αξιόπιστη θεραπευτική προσέγγιση των νεαρών παραβατών. O συγγραφέας πιστεύει ότι μία ουσιαστική και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των ποικίλων μορφών του προαναφερθέντος φαινομένου προϋποθέτει τον επαναπροσδιορισμό της φιλοσοφίας και πρακτικής του όλου Συστήματος. Το άρθρο παρουσιάζει ένα διαφορετικό μοντέλο Δικαιοσύνης το οποίο βασίζεται στις φιλοσοφικές αρχές της Επανορθωτικής Δικαιοσύνης (Restorative Justice) ή ΕΔ. Η κρηπίδα αυτού του μοντέλου είναι η επανόρθωση ή αποκατάσταση της βλάβης που έχει υποστεί το θύμα και η τοπική κοινότητα σαν αποτέλεσμα της παραβατικής πράξης και η ενίσχυση της προσωπικής ευθύνης του θύτη, δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους άμεσους πρωταγωνιστές (θύτης και θύμα, οικογένειές τους και εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας) να συμμετάσχουν ενεργητικά τόσο στην όλη διαδικασία αντιμετώπισης και διαπραγμάτευσης της σύγκρουσης όσο και στην τελική μορφή αποκατάστασης της βλάβης. O συγγραφέας παρουσιάζει τα κύρια στοιχεία του μοντέλου που κατά τη γνώμη του το κάνουν άξιο προσοχής στην αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας στη χώρα μας. Ακολουθεί μία σύντομη αναφορά των διαθέσιμων ερευνητικών δεδομένων από άλλες χώρες και τέλος συζήτηση των πιθανών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων του συγκεκριμένου μοντέλου.

Κατά τις δεκαετίες του '70 και '80 η θεραπευτική αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας χαρακτηριζόταν από απογοήτευση και απαισιοδοξία σχετικά με την αποτελεσματικότητα των κλινικών παρεμβάσεων. Πρόσφατοι πρόοδοι στη μεθοδολογία των ερευνών αξιολόγησης αυτών των παρεμβάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά έχουν επιτρέψει την αναγνώριση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών αποτελεσματικής θεραπείας τόσο σε επίπεδο θεωρίας, όσο και σε επίπεδο κλινικής πρακτικής. Το άρθρο παρουσιάζει την εξέλιξη της ερευνητικής αξιολογηπκής μεθοδολογίας για να εστιάσει στη συνέχεια στην ανάλυση των χαρακτηριστικών αποτελεσματικής θεραπείας και στη συζήτηση της αναγκαιότητας μιας ολιστικής και κοινωνικο - οικολογικής προσέγγισης του φαινομένου, ξεφεύγοντας από το obscurum intervalum των μονοδιάστατων αιτιολογικών μοντέλων που χαρακτήριζαν τις κλινικές παρεμβάσεις με το συγκεκριμένο πληθυσμό τις προηγούμενες δεκαετίες.

Αν  και οι νέες τεχνολογίες με τη μορφή των έξυπνων κινητών, της εικονικής πραγματικότητας και των λογισμικών πληροφόρησης για υγεία, εκπαίδευση, κοινωνικές σχέσεις και επιμόρφωση, μεταξύ  πολλών άλλων, αξιοποιούνται καθημερινά και ιδιαίτερα από τους νέους, τα προγράμματα σπουδών της Κοινωνικής Εργασίας (ΚΕ) και των Παιδαγωγικών επιστημών δεν συμπεριλαμβάνουν μέχρι σήμερα σχετικές ενότητες ή εργαστήρια στην αξιοποίηση αυτών των τεχνολογιών στη σχέση με τον πελάτη και τον μαθητή. Ο συγγραφέας παρουσιάζει τα ερευνητικά αποτελέσματα μιας παρέμβασης σε μάθημα ΚΕ  με την αξιοποίηση διαδικτυακών πλατφορμών εκπαίδευσης  και ειδικών παιδαγωγικών μεθόδων.....