Η εργασία για τα προνοιακά δικαιώματα έχει πια σχεδόν τριάντα χρόνια εξέλιξης. Αρχικά άρχισε να αναπτύσσεται ως αυτόνομη εργασία και από τη δεκαετία του 1970 έγιναν προσπάθειες να ενσωματωθεί στην Κοινωνική Εργασία. Ακόμα και σήμερα όμως, το μεγαλύτερο μέρος της Εργασίας για τα Προνοιακά Δικαιώματα (ΕΠΔ) είναι το αντικείμενο ειδικών επαγγελματιών (Welfare Rights Workers) παρά των κοινωνικών λειτουργών. Στο παρακάτω άρθρο θα αναφερθεί η ιστορική εξέλιξη της ΕΠΔ, οι ιδεοπολιτικές επιρροές της και τέλος θα σκιαγραφηθεί η μεθοδολογία της ως μέρος της κοινωνικής εργασίας.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ: ΟΡΙΣΜΟΣ
Ένας από τους πρώτους ορισμούς που δόθηκε για τα προνοιακά δικαιώματα (Welfare Rights) ήταν του Holman (1973), ο οποίος τα όριζε ως το δικαίωμα ατόμων χαμηλών εισοδημάτων σε κρατικές οικονομικές ή άλλες υλικές επιχορηγήσεις και υπηρεσίες (Holman, 1973, σελ. 358).

Ο ορισμός αυτός δέχθηκε κριτική όχι γιατί είναι ανακριβής, αλλά γιατί οριοθετεί τα προνοιακά δικαιώματα σε πολύ στενά πλαίσια. Πιο συγκεκριμένα, τα περιορίζει σε άτομα με χαμηλά εισοδήματα και αν και είναι αλήθεια ότι η πλειοψηφία της ΕΠΔ επικεντρώνεται σε αυτά τα άτομα, το εύρος της εργασίας αυτής μπορεί να είναι πιο πλατύ. Κατά δεύτερο λόγο, και ως απόρροια του πρώτου, ο ορισμός αυτός δεν εμπεριέχει την πλευρά της ΕΠΔ που αποβλέπει στην προοδευτική βελτίωση και αλλαγή του συστήματος της κοινωνικής πρόνοιας.