Το πένθος, μια φυσιολογική και αναμενόμενη διεργασία, αποτελεί αντίδραση σε γεγονότα και καταστάσεις με βασικό χαρακτηριστικό την απώλεια. Σχετίζεται με μια σειρά από εκδηλώσεις σε συναισθηματικό, γνωστικό, συμπεριφορικό και σωματικό επίπεδο. Το άρθρο, μέσα από μία εκτενή βιβλιογραφική ανασκόπηση, επικεντρώνεται στην κοινωνική εργασία και τη συμβουλευτική ενηλίκων για την αντιμετώπιση των δυσκολιών του πένθους, ύστερα από τον θάνατο κάποιου αγαπημένου τους προσώπου. Αντλεί από δύο μοντέλα παρέμβασης: αυτό της παρέμβασης σε καταστάσεις κρίσεις και αυτό της ανακατασκευής του νοήματος. Η παρουσίαση μίας μελέτης περίπτωσης, της «Έλλης», 26 ετών, η οποία ζήτησε στήριξη για τον απροσδόκητο θάνατο του πατέρα της, αποτελεί ένα παράδειγμα παρέμβασης για τη διαχείριση του πένθους. Οι πρώτες ενδείξεις από τη μελέτη περίπτωσης αποτυπώνουν τον διευκολυντικό ρόλο και την αποτελεσματικότητα των μοντέλων αυτών σε περιπτώσεις πένθους. Ιδιαίτερα όμως αναδεικνύεται το γεγονός ότι το άτομο μπορεί να βρει διεξόδους στο ανείπωτο αίσθημα της απώλειας.