1. Ιστορική Αναδρομή

Η εκπαίδευση στην Κοινωνική Εργασία στην Ελλάδα ουσιαστικά άρχισε με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Αθήνα. Το 1945 ιδρύθηκε η Σχολή Κοινωνικής Προνοίας του Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων "Pierce" (νυν Deree College), η οποία λειτούργησε έως το 1975 και έδωσε αξιόλογα στελέχη στη χώρα. Η δεύτερη Σχολή ιδρύθηκε από τη Χ.Ε.Ν. Ελλάδος το 1947. Στην αρχή μονοετούς φοιτήσεως, σταδιακά έγινε τριετούς φοιτήσεως και μετονομάσθηκε σε Ανωτέρα Σχολή Κοινωνικής Εργασίας υπαγόμενη στο Ιδρυμα Αναπτύξεως Κοινωνικής Εργασίας. Το 1957 η Εκκλησία της Ελλάδος ίδρυσε τη Σχολή Διακονισσών η οποία αρχικά είχε σκοπό την εκπαίδευση στελεχών πρόνοιας για τις ανάγκες της Εκκλησίας. Τελικά εξελίχθη σε Σχολή Κοινωνικής Εργασίας, χωρίς να αξιοποιηθούν οι απόφοιτοι από τις Μητροπόλεις. Τέλος, το 1960 λειτούργησε η Σχολή Κοινωνικής Εργασίας της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Αθηνών (Ε.Π.Α.Α.). Η Σχολή αυτή λειτουργούσε απογευματινές ώρες ώστε να έχουν τη δυνατότητα οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν πτυχίο Κοινωνικής Εργασίας.

Οι ανωτέρω Σχολές λειτούργησαν στην Αθήνα ως Ν.Π.Ι.Δ. υπό την άμεση εποπτεία και οικονομική στήριξη του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας μέχρι το ακαδημαϊκό έτος 1984-1985, οπότε οι σπουδαστές και το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό εντάχθηκαν στο νεοϊδρυθέν τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Τ.Ε.Ι. Αθήνας (Ν. 1404/ '83, άρθρο 41). Το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας εντάχθηκε στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας μαζί με άλλα 12 τμήματα μερικά από τα οποία μέχρι τότε ανήκαν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, π.χ. Νοσηλευτική, Μαιευτική, Επισκέπτες Υγείας, κ.ά.