Στην εισήγηση γίνεται συνοπτική παρουσίαση της Γνωστικής Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας (ΓΑΨ), μιας σχετικά νέας μορφής βραχείας ψυχοθεραπείας. ΗΓΑΨ είναι μια συνθετική ψυχοθεραπεία που βασίζεται σ’ ένα γνωστικό μοντέλο ψυχολογικής κατανόησης τον ανθρώπου αλλά που ενσωματώνει στο θεωρητικό της πλαίσιο στοιχεία κι από άλλες τάσεις ρεύματα όπως η ψυχαναλυτική θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσεων, η αναπτυξιακή θεωρία της διαπροσωπικής δραστηριότητας, η θεωρία των προσωπικών νοητικών κατασκευών κ.λ.π. Το θεωρητικό μοντέλο της ΓΑ Ψ είναι το μοντέλο της διαδικαστικής ακολουθίας και σύμφωνα με αυτό τυπικές “νευρωτικές” διαδικασίες θεωρούνται οι παγίδες, τα διλήμματα και οι εμπλοκές. Η ΓΑΨ είναι περισσότερο εστιασμένη στο εδώ και τώρα και είναι μια μορφή ενεργητικής ψυχοθεραπείας και για τον ασθενή και για τον θεραπευτή. Είναι βραχεία ψυχοθεραπεία που στην τυπική της μορφή αποτελείται από 16 συνεδρίες με συχνότητα μία φορά την εβδομάδα.

Περίληψη Το τμήμα αποκατάστασης εξαρτημένων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, λειτουργεί από τον Νοέμβριο του 1992 με δύο δομές: Πολυδύναμο Συμβουλευτικό Σταθμό και Θεραπευτική Κοινότητα. Παράλληλα με το θεραπευτικό έργο που επιτελείται για τη φροντίδα και αποκατάσταση των χρηστών τοξικών ουσιών, υπάρχει μέριμνα για τη φροντίδα των οικογενειών τους. Για το σκοπό αυτό, λειτουργούν ομάδες γονέων-συγγενών των χρηστών, με συναντήσεις μία φορά την εβδομάδα στο χώρο του Συμβουλευτικού Σταθμού του τμήματός μας. Στο χρονικό διάστημα Ιανουάριος 1993 - Ιανουάριος 1996 συμμετείχαν στις εν λόγω συναντήσεις 120 γονείς-συγγενείς. Τον Οκτώβριο 1995 οργανώθηκαν σε Σύλλογο με την επωνυμία “Σύλλογος Γονέων-Κηδεμόνων και Φίλων του Τμήματος Αποκατάστασης Εξαρτημένων Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης”. Η παρούσα μελέτη αναφέρεται στη συμβολή της συγκεκριμένης δραστηριότητας, στη συνολική θεραπευτική προσπάθεια, τα επιτεύγματα, τις δυσχέρειες και τα προβλήματα που προέκυψαν. Τέλος, γίνεται αναφορά στους στόχους και τον προγραμματισμό του συλλόγου γονέων.

Το φαινόμενο της μετακίνησης πληθυσμού από την πατρίδα του σε ξένη χώρα (μετανάστευση) για οικονομικούς κυρίως λόγους, χαρακτηρίζει τον 20ό αιώνα. Στην εθελοντική μετανάστευση κύρια αιτία είναι οικονομικοί λόγοι. Το ρεύμα της μετανάστευσης κινείται από τις φτωχές στις περισσότερο αναπτυγμένες χώρες (π.χ. Έλληνες στη Δυτική Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική, Σουηδία) . Στην αναγκαστική μετανάστευση κύρια αιτία είναι κοινωνικοπολιτικοί λόγοι (π.χ. Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες στις ανατολικές χώρες). Η επιστροφή των εθελοντικά και αναγκαστικά μεταναστών (παλιννόστηση, επαναπατρισμός, επιστροφή στον τόπο που γεννήθηκαν) (1), άρχισε στη δεκαετία 1970-1980 και συνεχίστηκε και στη δεκαετία 1980-1990. Την ίδια περίπου περίοδο άρχισε και η προσφυγιά των ομογενών από τη Σοβιετική Ένωση, την Κωνσταντινούπολη, κ.α. Η τελευταία κατηγορία πληθυσμού δεν χαρακτηρίζονται ως μετανάστες, αλλά ως πρόσφυγες (1) (επιστροφή στη μητέρα πατρίδα, αλλά όχι στον τόπο που γεννήθηκαν).